Συνεδρίαση του δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δυτικής Αχαΐας την 23/03/2016 , σχετικά με το Προσφυγικό

Δείτε τη συνεδρίαση του δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Δυτικής Αχαΐας την 23/03/2016 , με θέμα: 

Συζήτηση και Λήψη Απόφασης σχετικά με το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό. Καθορισμός της θέσεως του Δήμου απέναντι στο πρόβλημα. Αναζήτηση κατάλληλων χώρων για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών προσωρινής στέγασης των προσφύγων

29:00 – 44:00       Αρχική τοποθέτηση Παναγιώτη Κουνάβη
1:14:43 – 1:18:00 Δευτερολογία Κουνάβη Παναγιώτη

ΠΗΓΗ: Westcity.gr

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Α.ΚΙ.Δ.Α "Η ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ" 20/3/2016

Α.ΚΙ.Δ.Α. ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ

Στην εποχή μας έχει ξεσπάσει το μεγαλύτερο κύμα μετακίνησης πληθυσμών στην περιοχή μας από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Οι λαοί στη γειτονιά μας ζουν σε πρωτόγνωρες συνθήκες βίας και πολέμων. Η χώρα μας ευρισκόμενη στο σταυροδρόμι μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μοιραία σήμερα δέχεται τεράστιο κύμα προσφυγικών μετακινήσεων. Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα έχουν φτάσει τους 50.000 και με βάση και τις τελευταίες εξελίξεις ,θα εγκλωβιστούν στην χώρα μας ίσως πολλοί περισσότεροι .Οι άνθρωποι αυτοί φεύγουν από τις χώρες τους λόγω των γενικευμένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και εσωτερικών συγκρούσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.

Οι Έλληνες ξέρουν καλά από προσφυγιά και μετανάστευση. Την γνώρισαν από τον ξεριζωμό του Πόντου και της Μ. Ασίας, από τα εργοστάσια της Γερμανίας, τις στοές του Βελγίου, τα πλυσταριά της Αμερικής, τα βαπόρια της Αυστραλίας και τη μετανάστευση των μορφωμένων παιδιών της, στους σημερινούς καιρούς των μνημονίων. Απέναντι στους πρόσφυγες σήμερα, ο λαός μας εξαθλιωμένος και ο ίδιος από 6 χρόνια μνημονίων, εκφράζει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη του, καθημερινά. Το φθινόπωρο η παράταξή μας με πρωτοβουλία της συγκέντρωσε είδη πρώτης ανάγκης και τα προώθησε στα νησιά του Β. Αιγαίου. Ενώ το προηγούμενο Σαββατοκύριακο διοργάνωσε με μεγάλη επιτυχία εκδήλωση για το προσφυγικό.

Αντίθετα η Ευρώπη, σκάβει τάφρους, χτίζει φρούρια, για να εμποδίσει τους ικέτες πρόσφυγες να ησυχάσουν, αναζωπυρώνοντας την ξενοφοβία, τον ρατσισμό, τον φασισμό και τη βαρβαρότητα. Η Δύση που μίλησε για αξίες και για δημοκρατία, στήριξε τις πιο ακραίες ένοπλες ομάδες, όπως τους Ταλιμπάν και το Ισλαμικό Κράτος(ISIS), αφού καταλήστευσε χώρες , είτε με απ’ ευθείας εισβολές, είτε προκαλώντας και χρηματοδοτώντας εμφυλίους πολέμους, τώρα αρνείται να δεχτεί τους πρόσφυγες που προκάλεσε η πολιτική αυτή.

H πρόσφατη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που υπέγραψε και η χώρα μας, έρχεται σε αντίθεση με το προσφυγικό δίκαιο έτσι όπως απορρέει από τη συνθήκη της Γενεύης το 1951,αμφισβητείται ήδη από την ύπατη αρμοστεία του ΟΗΕ, από τη διεθνή αμνηστία και από μια σειρά ανθρωπιστικές οργανώσεις. Βασική επιδίωξη της συμφωνίας, είναι η ανακοπή των ροών από την Τουρκία προς την Ελλάδα και την Ευρώπη και όχι η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο σε συνδυασμό με την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αυξάνει τους κινδύνους για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας. Παράλληλα η Τουρκία αναγνωρίζεται ως ασφαλής χώρα, τη στιγμή που καταπατούνται κατάφωρα τα ανθρώπινα δικαιώματα, με ότι αυτό σημάνει για κάθε κατατρεγμένο.

Δεν θα πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη ,αν σε διπλωματικό επίπεδο δεν αναληφθούν διεθνείς πρωτοβουλίες για το σταμάτημα του πολέμου στην περιοχή και ιδιαίτερα στη Συρία δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα. Αν τα Βαλκάνια και η Ευρώπη δεν ανοίξουν τα σύνορά τους και οι πρόσφυγες να κατανεμηθούν αναλογικά του πληθυσμού δεκάδες χιλιάδες , θα εγκλωβιστούν στη χώρα μας συμβάλλοντας έτσι στη ξέσπασμα μιας τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης, μετατρέποντας τη χώρα σε αποθήκη ψυχών. Οι εικόνες στο λιμάνι του Πειραιά και την Ειδομένη είναι εικόνες απάνθρωπες και ντροπής.

Άμεσα η κυβέρνηση και τα αντίστοιχα υπουργεία, πρέπει να προχωρήσουν γρήγορα τις διαδικασίες, για την καταγραφή των προσφύγων και την μετεγκατάσταση στις χώρες που επιθυμούν, με βάση τη συνθήκη της Γενεύης του 1951, να αναγνωριστούν τα δικαιώματα που απορρέουν από την ιδιότητα του πρόσφυγα .

Το Υπουργείο Εσωτερικών, με σχετικό του έγγραφο, ζητά από τους δήμους να υποδείξουν κατάλληλους χώρους, που δεν χρησιμοποιούνται, για φιλοξενία προσφύγων. Είμαστε αντίθετοι στην δημιουργία hot -spots , διότι δημιουργούν μόνο συνθήκες εγκλωβισμού. Είμαστε υπέρ της δημιουργίας ανοιχτών και δημοσίων, προσωρινών χώρων υποδοχής και φιλοξενίας, που θα λειτουργούν με ευθύνη αποκλειστικά του κράτους, του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και όχι των ΜΚΟ οι οποίες πρέπει να έχουν επικουρικό χαρακτήρα και να συντονίζονται από τις αρχές. Οι χώροι αυτοί σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι στρατοκρατούμενοι χώροι. Εκεί θα πρέπει να λαμβάνεται από τους πρόσφυγες ,κάθε νομική και κοινωνική βοήθεια καθώς και ταξιδιωτικά έγγραφα για να ταξιδέψουν με ασφάλεια στον προορισμό της επιλογής τους – όποιος και να είναι αυτός - σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις . Επίσης θα πρέπει να υπάρχει ειδική μέριμνα από κρατικούς φορείς για ασυνόδευτους ανήλικα παιδιά, μητέρες, εγκύους, ΑΜΕΑ, θύματα κυκλωμάτων διακίνησης ανθρώπων και εμπορίας οργάνων.

Η κυβέρνηση οφείλει άμεσα, να παρουσιάσει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα υποδοχής των προσφύγων σχεδιασμένο με βάση τα παραπάνω. Το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να έχει το χαρακτήρα της αναλογικότητας του πληθυσμού και να λαμβάνει υπόψη τις όποιες ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής. Οι οποίοι χώροι υποδειχθούν, θα πρέπει να έχουν κατάλληλες και υλικοτεχνικές υποδομές,ανθρώπινες, των οποίων η δημιουργία δεν μπορεί να επιβαρύνει τους ΟΤΑ.

Ο Δήμος Δυτικής Αχαΐας άμεσα να αναλάβει πρωτοβουλία αλληλεγγύης στους προσφυγές και ταυτοχρόνως να συμβάλει σε ένα πλατύ αντιπολεμικό κίνημα οικοδομώντας στην πράξη την αλληλεγγύη μαζί ευρωπαϊκούς λαούς και τους λαούς των εμπόλεμων περιοχών της Μέσης Ανατολής.

24/03/2016

Με μεγάλη συμμετοχή Δημοτών διοργανώθηκε η εκδήλωση της Α.ΚΙ.Δ.Α. με θέμα «Η προσφυγιά χθες και σήμερα».

Την Κυριακή το απόγευμα 20/03/2016 πλήθος κόσμου συμμετείχε στην εκδήλωση της ΑΚΙΔΑ με θέμα «Η προσφυγιά χθες και σήμερα», η οποία πραγματοποιήθηκε στο πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα Μερκούρη».

Ο Δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της παράταξης Παναγιώτης Κουνάβης αναφέρθηκε στις διαστάσεις του προσφυγικού προβλήματος. Επισήμανε ότι δεν θα λυθεί το προσφυγικό ζήτημα, αν δεν αντιμετωπιστούν οι αιτίες του, ο πόλεμος, η φτώχεια και η εξαθλίωση. Αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα η αλληλεγγύη των ΟΤΑ, των φορέων και τον πολιτών να μπορέσουν να μπουν σε έναν αποτελεσματικό σχεδιασμό από την πολιτεία και παράλληλα κάλεσε το Δήμο Δυτικής Αχαΐας να αναλάβει πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τους πρόσφυγες. Κάτι για το οποίο ο Δήμαρχος Δυτικής Αχαΐας δεσμεύτηκε.

Τέλος, σχετικά με τα κέντρα φιλοξενίας των προσφύγων επισήμανε ότι αυτοί οι χώροι δεν πρέπει να μετατρέψουν τη χώρα μας σε αποθήκη ψυχών. Πρέπει να είναι ανοικτά και ότι πρέπει να παρέχουν στους πρόσφυγες ιατρική κάλυψη, σίτιση, άσυλο και νομική βοήθεια προκειμένου να λάβουν τα απαιτούμενα έγγραφα, ώστε να φτάσουν στο προορισμό που επιθυμούν, έτσι όπως ορίζει η Διεθνής Σύμβαση της Γενεύης.

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Νίκη Ράλλη, ιστορικός - αρχαιολόγος, η οποία αναφέρθηκε στο προσφυγικό δράμα του 1922. Παρουσίασε το ιστορικό πλαίσιο εκείνης της εποχής, το προσφυγικό ζήτημα που δημιουργήθηκε και την άφιξη των προσφύγων στον ελλαδικό χώρο. Έδωσε αναλυτικές πληροφορίες για το ιστορικό της εγκατάστασης των προσφύγων στην περιοχή μας, για τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, για την καθημερινότητά τους και για τον τρόπο αντιμετώπισής τους από την πολιτεία και το γηγενή πληθυσμό.

Τελευταίος εισηγητής της εκδήλωσης ήταν ο Τάσος Γιακουμής, ιατρός και πρόεδρος της Ε.Ι.Ν.Α., ο οποίος παρουσίασε την εθελοντική δράση της Ε.Ι.Ν.Α. στη Μυτιλήνη σχετικά με τους πρόσφυγες. Αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετώπισε η αποστολή, στην έλλειψη σχεδιασμού και ευρύτερου συντονισμού των δράσεων αλληλεγγύης στο νησί της Μυτιλήνης, στην ελλιπή παρουσία του κράτους και στη δράση των ΜΚΟ.

Η εκδήλωση κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού και έγιναν πολλές τοποθετήσεις, εποικοδομητική συζήτηση και κατάθεση προτάσεων.

Στο χώρο της εκδήλωσης παρουσιάστηκε φωτογραφική έκθεση με παλαιές φωτογραφίες από την προσφυγικό δράμα του 1922 και με πλούσιο υλικό από τη δράση της Ε.Ι.Ν.Α. στη Μυτιλήνη.

Η Α.ΚΙ.Δ.Α ευχαριστεί όλους όσους συνέβαλαν στην άρτια διοργάνωση της εκδήλωσης, καθώς και τα ΜΜΕ για τη προβολή και κοινοποίησή της. Τέλος, ευχαριστεί τη Δημοτική αρχή και όλες τις δημοτικές παρατάξεις για την παρουσία τους στη εκδήλωση, τον περιφερειακό σύμβουλο και πρώην βουλευτή Βασίλη Χατζηλάμπρου, καθώς επίσης τους προέδρους των τοπικών κοινοτήτων και τους εκπροσώπους φορέων.

ΚΑΤΩ ΑΧΑΪΑ 21/03/2016

ΕΕ - ΟΗΕ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ ΠΙΛΑΤΟΙ

Ανεφάρμοστη η ήδη προβληματική Σύμβαση της Γενεύης για τους Πρόσφυγες


ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΜΠΙΛΗ

*δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ,τεύχος 330, 04/03-10/03/2016


 Συνηθίζουμε στα Δύση τα τελευταία 200 χρόνια να προβάλλουμε την ανωτερότητα του πολιτισμού μας κυρίως με την επιχειρηματολογία περί ουμανισμού και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως αυτά καταγράφηκαν καταστατικά στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 1791 στις ΗΠΑ και το 1793 στη Γαλλία, ως απότοκο της Γαλλικής Επανάστασης. Το αξιακό περιεχόμενό τους μεταγράφηκε στα ευρωπαϊκά εθνικά Συντάγματα και, παρά τις εξάρσεις των εθνικισμών και τους μεγάλους πολέμους του 20ού αιώνα, διατηρήθηκαν ως παρακαταθήκη αλλά και ως εξαγώγιμο προϊόν στις αναπτυσσόμενες ή υπανάπτυκτες κρατικές οντότητες. Υιοθετήθηκαν επίσης και διευρύνθηκαν από υπερεθνικούς ή διακρατικούς οργανισμούς, όπως η Κοινωνία των Εθνών, ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση στα πιο καθ’ ημάς.

Αυτό που συμβαίνει όμως τα τελευταία χρόνια και ιδίως τους τελευταίους μήνες, με τις τεράστιες ροές προσφύγων από την Ασία και την Αφρική, κυρίως λόγω του πολέμου που σοβεί στη Συρία, έχει δημιουργήσει αναταράξεις και θολώνει την εικόνα σχετικά τον ανθρωπιστικό αυτοπροσδιορισμό αυτών που κατοικούμε στη Γηραιά Ήπειρο. Οι εικόνες από το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα παλιό- τερα, από τα νερά και τα νησιά του Αιγαίου, το λιμάνι του Πειραιά και κυρίως την Ειδομένη στα σύνορα με την ΠΓΔΜ είναι αδιάψευστα τεκμήρια της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής ανθρωπιστικής ανεπάρκειάς μας. Η Σύνοδος της Βιέννης χωρίς την Ελλάδα και η ενίσχυση των φραχτών είναι δηλωτικά των προθέσεων των ηγεσιών πολλών ευρωπαϊκών κρατών.

 Ο γενικός γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, σε παρέμβασή του πριν από μερικές μέρες υπογράμμισε ότι τα μέτρα που λαμβάνουν χώρες όπως η Αυστρία, η Σλοβενία, η Κροατία, η Σερβία και η γειτονική μας ΠΓΔΜ δεν συνάδουν με τη Σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες. Επισήμανε, μάλιστα, ότι η Σύμβαση επιβάλλει να καθορίζεται χωριστά για τον καθένα το καθεστώς του πρόσφυγα και οι ανάγκες για την προστασία κάθε μετανάστη, κάτι που δεν είναι πλέον δυνατόν λόγω των μέτρων που ελήφθησαν από τις χώρες αυτές. Στα τέλη του 2015 ο πρωθυπουργός της Δανίας, Λαρς Λόκε Ράσμουσεν, είχε δηλώσει δημόσια ότι εξετάζει το ενδεχόμενο να ζητήσει την αναθεώρηση της Σύμβασης του ΟΗΕ για το καθεστώς των προσφύγων, για να μπορέσουν, όπως ανέφερε, να προσαρμόσουν τους κανόνες του παιχνιδιού. Κι αυτό το λέει ο ηγέτης μιας προηγμένης χώρας που δεν διστάζει να αποφασίσει την κατάσχεση των τιμαλφών των προσφύγων ως αντάλλαγμα για την υποδοχή και περίθαλψή τους.

 Η Σύμβαση και οι παθογένειές της

 Από άποψη διεθνούς δικαίου και διαφορετικής προσέγγισης για το θέμα των προσφύγων, η μεγάλη τομή γίνεται το 1951, με την υπογραφή της Σύμβασης για το καθεστώς των προσφύγων στο πλαίσιο του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Είχαν προηγηθεί η ίδρυση του Διεθνούς Γραφείου για τους Πρόσφυγες και το 1950 η ίδρυση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Η συγκεκριμένη Σύμβαση θέτει το ζήτημα των προσφύγων συνολικά σε διεθνές επίπεδο, προσφέροντας έναν νέο ορισμό του πολιτικού πρόσφυγα και θεσμοποιώντας την ανθρωπιστική δράση, όπως τη διαχείριση των ροών των προσφύγων. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, ο όρος πρόσφυγας εφαρμόζεται «επί παντός προσώπου όπερ συνεπεία γεγονότων επελθόντων προ της 1ης Ιανουαρίου 1951 και δεδικαιολογημένου φόβου διώξεως λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητος, κοινωνικής τάξεως ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας της οποίας έχει την υπηκοότητα και δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να απολαύη της προστασίας της χώρας ταύτης, ή εάν μη έχον υπηκοότητα τινά και ευρισκόμενον συνεπεία τοιούτων γεγονότων εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους αυτού διαμονής, δεν δύναται ή, λόγω του φόβου τούτου, δεν επιθυμεί να επιστρέψη εις ταύτην. Εν η περιπτώσει πρόσωπόν τι είναι υπήκοος πλειόνων χωρών, ο όρος “ης έχει την υπηκοότητα” αναφέρεται εις μίαν εκάστην των χωρών ων το πρόσωπον τούτο είναι υπήκοος. Δεν θεωρείται στερούμε- νον της υπό της χώρας ης έχει την υπηκοότητα παρεχομένης προστασίας, πρόσωπον όπερ άνευ αιτίας βασιζομένης επί δεδικαιολογημένου φόβου δεν έκαμε χρήσιν της υφ’ ετέρας των χωρών ων κέκτηται την υπηκοότητα παρεχομένης προστασίας».

Σχετικά δε με την παραμονή των προσφύγων στη χώρα εισδοχής, η Σύμβαση αναφέρει στο άρθρο 31: «Αι Συμβαλλόμεναι Χώραι δεν θα επιβάλλουν ποινικάς κυρώσεις εις πρόσφυ- γας λόγω παρανόμου εισόδου ή διαμονής, εάν ούτοι προερχόμενοι απ’ ευθείας εκ χώρας ένθα η ζωή ή η ελευθερία αυτών ηπειλείτο, εν τη εν- νοία του άρθρου 1, εισέρχωνται ή ευρίσκωνται ήδη επί του εδάφους αυτών άνευ αδείας, υπό την επιφύλαξιν πάντως ότι ούτοι αφ’ ενός μεν θα παρουσιαστούν αμελλητί εις τας Αρχάς αφ’ ετέρου δε θα δώσουν επαρκείς εξηγήσεις περί της παρανόμου αυτών εισόδου ή διαμονής»
Με τα υπόλοιπα άρθρα αλλά και με την ουσιαστική επέκταση της Σύμβασης με το Πρωτόκολλο του 1967 καθορίζεται και η αντιμετώπιση που πρέπει να έχουν οι πρόσφυγες από τα κράτη, καθώς και τα ζητήματα ασύλου, απέλασης, επαναπροώθησης και συνεργασίας των εκάστοτε ενδιαφερόμενων κρατών.

Είναι φυσικό μια Σύμβαση που υπογράφηκε 65 χρόνια πριν, παρά τις επικαιροποιήσεις της, να μην προβλέπει εξ ολοκλήρου μελλοντι- κές εκφάνσεις του προσφυγικού ζητήματος. Ωστόσο, θέτει τις βασικές αρχές και κατευθύν- σεις για την ανθρωπιστική αντιμετώπιση των προσφυγικών ροών. Στη διάρκεια των ετών που μεσολάβησαν τέθηκαν και περιφερειακοί κανόνες, όπως το 1969 από τον Οργανι- σμό Αφρικανικής Ενότητας και το 1984 με τη Διακήρυξη της Καρθαγένης για την Κεντρική και τη Λατινική Αμερική. Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί δεν εφαρμόζεται η Σύμβαση της Γενεύης ακόμη και από κράτη που απαρτίζουν μια ενότητα όπως αυτή της ΕΕ.

Η μεγάλη ήττα του υπερεθνικού και ο κίνδυνος για την Ευρώπη 

Η απάντηση στο ερώτημα βρίσκεται στην ίδια τη λειτουργία του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι κοινοτοπία να επαναλάβουμε ότι ο ΟΗΕ έχει διαψεύσει 70 χρόνια τώρα τις προσδοκίες που γέννησαν οι ιδρυτικοί του σκοποί και αρχές. Τόσο την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου όσο και μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων δεν κατάφερε τίποτα παραπάνω από το να καθιερωθεί στα μάτια της παγκόσμιας κοινής γνώμης ως ένας συλλογικός Πόντιος Πιλάτος. Στο δε προσφυγικό ζήτημα δεν έχει καταφέρει να επιβάλει στα κράτη της Σύμβασης της Γενεύης, ακόμη και στα πιο προοδευτικά, όπως είναι οι ΗΠΑ και τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης, το παραμικρό.Η ιδιοτελής ερμηνεία της Σύμβασης, ιδιαίτερα στη νοηματοδότηση των όρων «πρόσφυγας» και «δίωξη», την καθιστά ουσιαστικά «κενό γράμμα». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η αντιμετώπιση των Λατίνων προσφύγων από τις ΗΠΑ, θέμα στο οποίο αναφέρθηκε και ο Πάπας Φραγκίσκος Α’ στην ομιλία του στο Κογκρέσο τον Σεπτέμβριο του 2015. Όσο για την ΕΕ, με την αδυναμία συνεννόησης και τον φόβο για την άνοδο στην εξουσία εθνικιστικών κομμάτων ή για τη συντελεσμένη άνοδό τους, σε συνδυασμό με τη βαθιά οικονομική κρίση, η εφαρμογή της Σύμβασης αποτελεί επίσης «κενό γράμμα»

Όπως έγραφε η έγκριτη γαλλική εφημερίδα Le Monde στις 31/12/2015, και πριν ακόμα φτάσουμε στην οριακή κατάσταση που βρισκόμαστε τώρα, το προσφυγικό ζήτημα επιβεβαίωσε το χειρότερο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, «την εκ γενετής ανικανότητα για κοινή δράση». Και προχωρούσε περαιτέρω με μια τάση ειρωνείας, σημειώνοντας ότι σήμερα όταν αναφερόμαστε στην ΕΕ «είναι σαν να λέγαμε “ο ΟΗΕ”»...

Εν αναμονή της Συνόδου Κορυφής της 7ης Μαρτίου, και ευελπιστώντας στην κατά το δυνατόν καλύτερη έκβασή της, πληθαίνουν οι φωνές που ισχυρίζονται ότι ο τρόπος αντιμετώπισης του Προσφυγικού θα σηματοδοτήσει τη συνέχιση ή τη διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Ο μεγάλος Γάλλος φιλόσοφος Ετιέν Μπαλιμπάρ σε άρθρο του στην εφημερίδα Libération με τίτλο «Το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης: Η γαλλική συνεισφορά», αφού αναλύει όλους τους παράγοντες και τη λανθασμένη γαλλική πολιτική κι αφού παροτρύνει να μην απομονωθεί η Ελλάδα, κάτι που, όπως παρατηρεί, δεν έχει καταφέρει ούτε η τρόικα, επισημαίνει χαρακτηριστικά: «Το χειρότερο είναι η παραίτηση, είναι η τύφλωση, είναι το ιστορικό φαινόμενο του “πουζαντισμού” [σ.σ.: αγροτολαϊκιστικό κίνημα της δεκαετίας του 1950] ακόμα κι όταν φοράει την εμφάνιση του ρεαλισμού. Ας συζητήσουμε, σας παρακαλώ, αλλά μην περιμένουμε πάρα πολύ, γιατί η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει»...

Η προσφυγιά χθες και σήμερα

1922-2016: Σχεδόν ένας αιώνας πολέμων και προσφυγιάς. Στην εκδήλωσή μας θα ψηλαφίσουμε την ιστορία των προσφύγων των αρχών του 20ού αιώνα στην Αχαΐα, τη σύγχρονη προσφυγική κρίση και τις προεκτάσεις της, καθώς και την έμπρακτη Αλληλεγγύη που διαχρονικά χαρακτηρίζει το λαό μας